Als je er alles uit wilt persen

Heb je het wel eens geprobeerd, om een sinaasappel uit te persen. En dan ook het laatste druppeltje te vangen. Het is frappant dat hoe meer je er al uit hebt hoe moeilijker het wordt om dat laatste ook nog te vangen. Bovendien is het kans zeer wel aanwezig dat je in het sinaasappelvlees zit te pulken en dat dan al je werk voor niks is geweest, want wie wil nou die kleine vliesjes in zijn sap. Dus om dat risico te vermijden laten we het laatste restje gewoon zitten. Bij het aansturen van de ander gaat dat op een zelfde wijze. Als het goed is het goed en dan wordt er geen risico meer genomen om tot het bot of tot het vliesje te gaan. Waarom doen we dit eigenlijk?

Waarom doen we dit eigenlijk?

We zullen dus nauwelijks tot het gaatje gaan omdat we bang zijn om het risico te nemen, dat het fout gaat. En dat komt dat dat in onze natuur zit, want vanuit de natuur hebben wij meer oog voor de dingen die niet goed gaan, dan voor de dingen die er gewoon zijn en van geen gevaar zijn. In ons systeem zit en overlevingsmechanisme dat alarm slaat als dingen niet goed gaan. En helaas werkt dit systeem niet andersom dus er is geen systeem voor als het voortreffelijk gaat. Raar eigenlijk want als je de focus legt op wat goed gaat kom je verder. Zo ook in de hybride Masterclass “als Contractmanager meer gedaan krijgen’ waar je leert hoe je moet besturen, regisseren van de anderen.

En hoe werkt dat dan?

Als contractverantwoordelijke stuur je de relatie met de leverancier aan. En daarbij doe je alles om beter te worden. Maar ga je zover dat je het laatste er ook nog uitperst. Ik durf bijna te zeggen van niet omdat we daar ook weer bang zijn voor de risico’s. Namelijk als ik ze aanspreek op futiliteitjes kan het zomaar de hele relatie verpesten en dat gaan we maar het liefst uit de weg. Ga voor meer informatie naar covalis.nl.